भारतातल्या श्रीमंतांचं गाव आशिया खंडात गाजतंय; इथले करोडपती शेतकरी नक्की काय पिकवतात?

हिमाचल प्रदेश: भारतात अशी अनेक शहरे आहेत जी श्रीमंतांच्या यादीत गणली जातात. पण, भारतातील एक गाव श्रीमंत लोकांच्या यादीत झळकले आहे. खास गोष्ट अशी की, या गावातील सर्व लोक शेतकरी असून ते इतर काही जोडधंदा नाही तर केवळ शेतीच करतात.भारतातील या गावातील लोकांच्या उपजिवीकेचे साधन हे शेती आहे. या शेतीच्या जीवावर ते वर्षाला ८० लाखाचे उत्पन्न काढतात. तूम्हाला प्रश्न पडला असेल की ते शेतकरी असे काय पिकवतात की ज्याचे त्यांना एवढे पैसे मिळतात. हिमाचल प्रदेशातील चौपालचे जिल्ह्यात असलेले मडावग या गावाने हि किमया केली आहे. या गावातील लोक सफरचंदाची शेती करतात. त्यातूनच या गावकऱ्यांच्या बॅंक बॅलेन्समध्ये जास्त पैसे जमा झाले आहेत.हिमाचलमध्ये सफरचंदाचे इतके उत्पादन होते की, जगभर त्याला सफरचंद राज्य म्हणून ओळखले जाते. या सफरचंद शेतीमुळे शिमला जिल्ह्यातील चौपालचे मदावग गाव आशियातील सर्वात श्रीमंत गाव बनले आहे. इथे सफरचंदाच्या माध्यमातून मडावगमधील प्रत्येक शेती करणारे कुटुंब करोडपती झाले आहे.



या गावापासून प्रेरणा घेऊन इतर गावातील लोकही आता शेती सफरचंदाची शेती करत आहेत. दशोलीतील एक अल्पभूधारक सफरचंद शेतकरी 700 ते 1000 पेटी सफरचंद तयार करत आहेत. मोठ्या शेतकऱ्यांबद्दल बोलायचे झाले तर ते 12 हजार ते 15 हजार पेटी सफरचंद तयार करतात.दाशोलीमध्ये बागायतदारांच्या जमिनी उंचीवर आहेत. त्यामूळे सफरचंद पिकवण्यास ते योग्य हवामान आहे. शिमला जिल्ह्यातील चौपाल तहसील अंतर्गत येणारे मडावग गाव शिमल्यापासून सुमारे 90 किलोमीटर अंतरावर आहे. 2200 पेक्षा जास्त लोकसंख्या असलेल्या या गावात प्रत्येकाची आलिशान घरे आहेत.सफरचंद लागवडीसाठी येथील लोक अत्याधुनिक तंत्रज्ञानाचा वापर करत आहेत. मडावग गावात सफरचंद लागवडीचा इतिहास खूप जुना आहे.

छैयान राम मेहता या शेतकऱ्याने १९५४ मध्ये पहिल्यांदा याची सुरुवात केली होती. परिसरातील लोक प्रामुख्याने बटाट्याची शेती करून आपला उदरनिर्वाह करत होते. परंतु पोलिस पाटील बुधी सिंग आणि काना सिंग डोग्रा यांनी स्थानिक लोकांना सफरचंद शेती करण्यास प्रोत्साहन दिले.२००० नंतर मडावग प्रदेश सफरचंद उत्पादनासाठी जगभर ओळखला जाऊ लागला. आता येथील बागायतदार सफरचंदाच्या एचडीपी (हाय डेन्सिटी प्लांटेशन) या आधुनिक तंत्रज्ञानाकडे आकर्षित होत आहेत.

टिप्पणी पोस्ट करा

थोडे नवीन जरा जुने